Kate Miller is een gefrustreerde moeder op seksueel gebied. Ze bezoekt daarom ook dokter Elliott, een psychiater.

Als Katie Miller een museum met schilderijen bezoekt, wordt ze achtervolgd door een mysterieuze man. Hij lokt haar een taxi in en bedrijft de liefde met haar in een hotel. Hij blijkt een geslachtsziekte te hebben. Als ze weer terug naar huis wil, wordt ze vermoord met een scheermes door een mysterieus persoon.

Liz Blake, een prostituee, is getuige van de moord en wordt zowel de hoofdverdachte als het volgende mikpunt van de moordenaar. Als de politie haar niet gelooft, vormt ze een team samen met Katie's zoon om de pyschopaat te vinden.

Uiteindelijk blijkt de moordenaar niemand minder dan dokter Elliott te zijn. Hij was een transseksueel en vermoordde elke vrouw die ervoor zorgde dat hij sexueel opgewonden raakte.

Diep onder de indruk, wederom in Tuschinski, de voortdurende spanning is ondraaglijk. Natuurlijk leunde De Palma met deze film wel erg zwaar op Psycho van Hitchcock. Maar het is 20 jaar later, de film heeft nog meer vaart en is vooral veel explicieter, voor wat betreft naakt en geweld. Na het succes van de highschool-thriller Carrie, naar een boek van Stephen King, is dit de meest zuivere suspense thriller van de Palma. Geen bovennatuurlijke krachten zoals bij Carrie, maar alles analyseerbaar en zeer spannend. Parallellen met Psycho zijn overal: hoofdpersoon die vroeg in de film op gruwelijke wijze (door een mes natuurlijk) sneuvelt, na een relatief kleine misstap, familie en vrienden die gaan speuren naar de dader en (bijna) ook sneuvelen. De gestoorde mannen in vrouwenkleren. Bij De Palma volgt nog een angstaanjagend toetje als je denkt dat de nachtmerrie is afgelopen. En zoals de psychiater van Norman Bates al zei: 'He wouldn't harm a fly' en dan die gestoorde glimlach van Anthony Perkins. De gestoorde blik van Michael Caine mag er ook zijn als hij verleid wordt door Nancy Allen. Een absolute topper in de Palma's suspense werk, topamusement. In de openingsscene is zo overduidelijk gebruik gemaakt van een Body Double voor Angie Dickinson (toch al op leeftijd). Dit concept heeft de Palma later volledig uiitgelegd in de film Body Double (bij de aftiteling). Zoiets zou Hitchcock nooit gemaakt hebben, de macht van de suggestie en de suspense stond voorop. Daarom is Hitchcock natuurlijk superieur aan de Palma. De Palma als tovenaarsleerling van Alfred Hitchcock, maar dan wel explicieter en banaler.