9. Pulp Fiction - Quentin Tarantino (1994)
Acteurs: John Travolta, Samuel L. Jackson, Uma Thurman, Bruce Willis, Tim Roth, Harvey Keitel, Steve Buscemi, Christopher Walken & Quentin Tarantino
Proloog: The Dinner Part I
Pumpkin (Tim Roth) en Honey Bunny (Amanda Plummer) zijn twee overvallers aan het ontbijt in een Californisch wegrestaurant. Omdat drankwinkels overvallen te gevaarlijk geworden is, besluiten ze het restaurant waar ze zitten te overvallen:
De begingeneriek rolt over het scherm, begeleid door surfrocker Dick Dale & The Deltones - Misirlou (te beluisteren)
Vincent & Jules
Twee huurmoordenaars, Vincent Vega (John Travolta) en Jules Winnfield (Samuel L. Jackson), moeten voor hun werkgever Marsellus Wallace (Ving Rhames) een koffertje terughalen. Vincent is net terug uit Amsterdam, waar men mayonaise op frieten doet en coffeeshops een vertrouwd gegeven in het straatbeeld zijn. Nonchalant vallen ze binnen bij het trio dat Marsellus' koffer heeft. Ze doden een kompaan van Brett en daarna Brett zelf, maar niet voor Jules z'n traditiegetrouwe "Ezechiel 25:17"-speech heeft gehouden.
Vincent Vega And Marsellus Wallace's Wife
In een nachtclub geeft Marsellus Wallace bokser Butch Coolidge (Bruce Willis) instructies voor Butch' volgende wedstrijd. In ruil voor een enveloppe vol geld moet Butch zich in de vijfde ronde van de wedstrijd laten neerslaan. Op die manier kan Marsellus veel geld verdienen bij de bookmakers. Vincent en Jules komen binnen om de koffer af te leveren.
Vincent koopt herone bij een dealer genaamd Lance. De herone is van goede kwaliteit en Vincent spuit er meteen wat van. 's Avonds moet hij op verzoek van Marsellus diens vrouw, Mia (Uma Thurman) uit eten nemen. Zij neemt hem mee naar een restaurant in de stijl van de jaren '50. Ze eten en praten over Mia's (korte) carrire op het televisiescherm. Mia dwingt Vincent mee te doen aan een danswedstrijd, gehouden in het restaurant op de tonen van Chuck Berry - You Never Can Tell (te beluisteren).
Later die avond keren ze terug in Mia en Marsellus' huis met de prijsbeker van de wedstrijd. Als Vincent even naar het toilet is, vindt Mia in zijn jas de herone. Zij denkt echter dat het cocane is, snuift het op en valt bewusteloos door een overdosis. Als Vincent haar aantreft schiet hij in paniek en rijdt per auto naar zijn dealer Lance. Kwaad geeft Lance hem een spuit adrenaline, die Vincent rechtstreeks in Mia's hart moet inspuiten. Mia komt weer bij bewustzijn en ze besluiten de gebeurtenis voor Marsellus geheim te houden.
The Gold Watch
Flashback: een vijfjarige Butch krijgt het gouden horloge dat van zijn vader is geweest, die gesneuveld is in de Vietnamoorlog. De soldaat (Christopher Walken) die hem het horloge komt bezorgen vertelt Butch over het wedervaren van het horloge.
Heden: Butch wint het gevecht dat hij moest verliezen en slaat z'n tegenstander dood. Buiten stapt hij in de taxi van Esmerelda Villalobos, die het gevecht op de radio heeft gevolgd. Omdat Marsellus hierdoor natuurlijk vl geld heeft verloren moeten Butch en zijn vriendin Fabienne meteen 's ochtends vroeg vluchten. Na een nacht in een motel blijkt 's ochtends dat Fabienne het gouden horloge is vergeten. Butch krijgt een woede-aanval, maar besluit dan naar huis te gaan om het op te halen. Daar lijkt niemand aanwezig te zijn. Hij vindt zijn horloge en besluit even "Pop Tarts" in de broodrooster klaar te maken. Dan valt zijn oog op een machinegeweer dat hij snel oppakt. Vervolgens hoort hij de wc doorspoelen en ziet Vincent naar buiten komen. Ze kijken elkaar enkele seconden aan tot plots het brood uit de broodrooster springt en Butch Vincent doodschiet. Butch vlucht meteen weg, met het horloge.
Op weg naar Fabienne ziet hij Marsellus lopen. Die herkent hem ook, maar voor hij iets kan doen rijdt Butch hem aan, maar wordt hierop door een andere auto aangereden. Beide mannen komen bij bewustzijn en Marsellus, gewapend, gaat achter Butch aan. Butch vlucht een winkel in, waar ze beginnen te vechten. Maynard, de winkeleigenaar, richt een geweer op beiden en slaat hen bewusteloos. Als ze weer bijkomen zijn Marsellus en Butch vastgebonden. Maynard ontvangt dan Zed, een politieagent. Een man genaamd "The Gimp", compleet gehuld in een leren SM-pak, wordt tevoorschijn gehaald. Zed doet een aftelrijmpje en besluit eerst Marsellus in een nabijgelegen kamertje te nemen. The Gimp moet ondertussen Butch in de gaten houden. Terwijl Marsellus anaal verkracht wordt, bevrijdt Butch zichzelf en slaat de Gimp bewusteloos. Butch wil vluchten, maar besluit dan Marsellus te bevrijden. Met een samoeraizwaard vermoordt hij Maynard en bevrijdt Marsellus. Marsellus schiet Zed in zijn kruis waardoor die lijdend op de grond valt. Marsellus besluit samen met enkele "pipe-hittin' niggers" Zed middeleeuws te gaan martelen en zegt dat het nu 'cool' is tussen hem en Butch. Met de motor (chopper) van Zed gaat Butch weer naar het motel en hij rijdt weg met Fabienne.
The Bonnie Situation
Als Vincent en Jules Brett afgemaakt hebben, springt plots een kompaan van Brett in de kamer. Hij begint wild op hen te schieten, tot zijn kogels plots op zijn. Vincent en Jules zijn niet geraakt en schieten hem dood. Jules vindt het feit dat ze zoiets overleefd hebben een "daad van God". Vincent noemt het echter toeval. Ze gaan weg en nemen Marvin, Jules' informant, mee. In de auto zegt Jules met pensioen te willen gaan, omdat God hem liet zien dat hij moest stoppen met dit werk. Dan schiet Vincent per ongeluk Marvin door het hoofd. Ze gaan naar ene Jimmie (gespeeld door Quentin Tarantino zelf) om de boel op te ruimen. Jimmie is niet blij met de twee, zeker niet omdat zijn vrouw Bonnie zo kan thuiskomen. Jules belt Marsellus, die belooft dat "The Wolf" er binnen 10 minuten aan komt. 9:37 minuten later arriveert Winston Wolf, "probleemoplosser". De Wolf geeft opdrachten: lijk achterin, auto schoonmaken, Jimmies lakens erin. Vincent en Jules maken de auto schoon, vervolgens worden ze zelf gewassen en krijgen schone, doch sullige kleren aan. De auto wordt naar een bevriende sloperij gebracht, waarna de Wolf vertrekt. Vincent en Jules gaan ontbijten in een wegrestaurant.
Epiloog: The Dinner Part II
Vince en Jules zitten in het wegrestaurant uit het begin van de film en praten verder over het vermeende mirakel en over met pensioen gaan. Vincent gaat naar de wc. Pumpkin en Honey Bunny beginnen hun overval. Iedereen moet stil blijven zitten of liggen. De kassa wordt geplunderd en iedereen moet zijn portemonnee afgeven. Aangekomen bij Jules, geeft Jules zijn portemonnee ("The one that says Bad Motherfucker"), maar niet de koffer. Op eis van Pumpkin opent Jules de koffer. Pumpkin kijkt vol verwondering naar de inhoud (die voor de kijker onbekend blijft), wat Jules de kans geeft Pumpkin te ontwapenen en hem onder schot te houden. Honey Bunny richt nu haar wapen op Jules. Jules maant iedereen zo cool als Fonzie te zijn. Dan komt Vincent weer binnen en trekt zijn pistool, maar Jules weet hem ook te kalmeren. De overvallers mogen de koffer niet houden, maar de inhoud van Jules' portemonnee wel (ca. $ 1500). Jules legt uit dat hij nu Ezechiel 25:17 anders interpreteert, en hun genade schenkt. De overvallers mogen het restaurant uitlopen. Vervolgens doen Jules en Vincent hetzelfde.
De beste film van de jaren 90, volstrekt cult. Alle acteurs zijn perfect, de verhaallijnen zijn volstrekt gestoord maar komen prachtig samen. Tarantino lijkt zinloos geweld wel te hebben uitgevonden. Het geweld is zo over de top dat het lachwekkend wordt. Per ongeluk doodschieten is nog niet veel vertoond in de geschiedenis van de film. De opzwepende oude surfermuziek geeft het een extra dimensie. En je hebt natuurlijk mega-gangsters en kleine knoeiers, een schrijnend contrast in de openingsscene en aan het eind. En een specialist om de sporen van een moord op te ruimen (Harvey Keitel). Dolkomisch vermaak. De dialogen zijn surrealistisch (Royale with cheese, French fries with mayonaise), het horloge van zijn vader jaren lang in zijn kont verstopt, er komt geen einde aan. Een gangsterbaas die misbruikt wordt door twee enge bikers. En dan John Travolta en Uma Thurman, het dansje op de tonen van You Never Can Tell van Chuck Berry is een commentaar op John zijn eerdere dansfilms. Sloom danst hij op zijn sokken een gestileerde rock'n'roll-parodie. Na afloop in het huis van Uma zegt John: I have to take a piss, Uma zegt: That's more information than I needed to know. En zo gaat het maar door. Absoluut briljant. €2,99 in de witte boekenhal. Must see !!!!!!